ว้าว แถลงการณ์อะไรเนี่ย! ฉันแน่ใจว่าฉันจะได้รับการกระตุ้นสำหรับความคิดเห็นนี้

แต่อย่างจริงจังนี่คือวิธีที่ฉันทำมาหากิน ฉันเข้าใจและวิเคราะห์วิธีการทำงานของอุตสาหกรรมบรรจุภัณฑ์ มันซับซ้อนและเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ เพื่อเป็นสินค้าอุปโภคบริโภคที่คุ้มค่า บริษัทต่างๆ ถูกบังคับให้ใช้บรรจุภัณฑ์เป็นส่วนสำคัญของแคมเปญการตลาด จำพนักงานขาย? ครั้งสุดท้ายที่คุณเห็นคนที่รู้เรื่องสินค้าภายในร้านจริงๆ คือเมื่อไหร่? การขาย - นั่นคืองานหนึ่งของบรรจุภัณฑ์สินค้า ต้องบอกลูกค้าทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายในบรรจุภัณฑ์ ช่วยให้คุณตัดสินใจซื้อได้อย่างชาญฉลาดเช่นกัน

ให้ฉันถามคำถามอื่น ครั้งสุดท้ายที่คุณซื้อของในแพ็คเกจสุดห่วยและหูหมาคือเมื่อไหร่? นั่นเป็นอีกงานบรรจุภัณฑ์ - เพื่อปกป้องและรักษาความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ภายใน (แนวคิดอะไร)

ปัจจัยหนึ่งที่ผู้ปฏิเสธเหล่านี้ไม่เคยพิจารณาคือใครเป็นผู้จ่ายค่าสินค้าที่เสียหาย แน่นอนคุณเป็นผู้บริโภค! งานวิจัยชิ้นหนึ่งระบุว่ามีของเสีย 20% ในผักผลไม้สดที่บรรจุอย่างถูกต้อง ผู้ว่าห้ามผลิตเกินบรรจุภัณฑ์! อะไรคือปัจจัยของเสียที่ไม่มีหรือมีบรรจุภัณฑ์จำกัด? แล้วใครจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนนี้? คุณจะไม่ใช่ผู้ผลิตบรรจุภัณฑ์หรือผู้ค้าปลีกอีกครั้ง

จิตใจของฉันมึนงงจากสีทั้งหมดและร้องไห้เกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์ที่มีปัญหา: บรรจุภัณฑ์ที่ไม่ดี, บรรจุภัณฑ์ส่วนเกิน, ห่อบรรจุภัณฑ์ด้วยความโกรธ, กำจัดบรรจุภัณฑ์, ทิ้งบรรจุภัณฑ์ไว้ที่ร้านและอื่น ๆ อันนี้ก็เข้าใจฉันเหมือนกัน - เรื่องราวเกี่ยวกับจำนวนการบาดเจ็บจากคนที่พยายามเปิดบรรจุภัณฑ์ ผู้ผลิตบรรจุภัณฑ์ธนาคารเหรียญ

บรรจุภัณฑ์กำลังถูกโจมตีโดยกลุ่มคนที่ต้องการมันมากที่สุดและเข้าใจมันน้อยที่สุด: ผู้บริโภค ฉันนับได้ไม่น้อยกว่า 10 เรื่องในสัปดาห์นี้ที่ประณามความหายนะของบรรจุภัณฑ์ แต่เป็นความจริงที่สิ่งที่ถือว่าเป็นบรรจุภัณฑ์ส่วนเกินนั้นอยู่ในสายตาของผู้มอง แต่พาดหัวข่าวแบบนี้จะไม่ให้หวั่นไหวได้อย่างไร